امروزه، قراردادهای حق العمل کاری یکی از ابزارهای رایج در تجارت و صنعت به شمار می آیند. این نوع قراردادها به ویژه در شرایطی که یک طرف قصد دارد از تخصص، منابع، یا خدمات شخص دیگری برای انجام یک فعالیت تجاری استفاده کند، کاربرد زیادی دارند. اما از آنجایی که این نوع قراردادها ممکن است با مسائل مالیاتی و حسابداری پیچیده ای همراه باشند، ثبت صحیح آن ها برای مودیان اهمیت زیادی دارد. با توجه به اجباری بودن ارسال صورتحساب در سامانه مودیان در این مقاله به بررسی مراحل و نکات مرتبط با ثبت قرارداد حق العمل کاری و تأثیر آن بر حسابداری و مالیات خواهیم پرداخت.
حق العمل کاری به قراردادی اطلاق می شود که در آن یک شخص (حق العمل کار) به نمایندگی از طرف دیگری (اصلی) برای انجام عملیاتی تجاری، صنعتی یا خدماتی اقدام و در برابر این کار، مبلغی به عنوان حق العمل دریافت می کند. در این نوع قرارداد، طرف اصلی (مالک کالا یا خدمات) مبلغی به عنوان حق العمل به طرف دیگر (حق العمل کار) پرداخت می کند.
به طور معمول، قراردادهای حق العمل کاری به دو صورت تقسیم می شوند:
1. حق العمل کاری فروش: جایی که حق العمل کار برای فروش کالا یا خدمات به نمایندگی از طرف اصلی اقدام می کند.
2. حق العمل کاری خرید: جایی که حق العمل کار برای خرید کالا یا خدمات به نمایندگی از طرف اصلی فعالیت می کند.
طبق قانون، کارفرما الزامی به ارسال صورتحساب الکترونیکی در سامانه مودیان ندارد اما حق العمل کار ملزم به انجام این پروسه می باشد. صدور صورتحساب شباهت زیادی به صورتحساب فروش عادی دارد اما یک تفاوت عمده میان آن هاست. در صورتحساب حق العمل کاری، شناسه یکتا درج می شود. برای دریافت این شناسه ابتدا باید قرارداد حق العمل کار در سامانه مودیان به ثبت برسد.
ثبت صحیح قراردادهای حق العمل کاری در سیستم مالیاتی و حسابداری برای مودیان ضروری است. در این راستا، موارد زیر از اهمیت ویژه ای برخوردارند:
